به عقیده بعضی از متخصصان، پوست می‌تواند بیماری‌ها و مشکلات داخل بدن را نمایش دهد و علائمی برای آگاهی فرد از وضعیت بدنی‌اش داشته باشد.

یرقان یا همان زردی پوست یکی از معروف‌ترین بیماری‌های کبدی است که سبب زردی پوست و حتی چشم می‌شود.

رنگ پریدگی هم می‌تواند علامت کم خونی باشد. گاهی این کم خونی ناشی از تجزیه بیمارگونه خون در کبد است و این اتفاق در سیروز کبدی رخ می‌دهد.

علائم بیماری کبدی در پوست

قرمزی کف دست هم می تواند نشانه بیماری‌های حاد و مزمن کبد باشد.

رنگ خاکستری متمایل به ارغوانی تیره در پوست نشانه بیشتر شدن آهن در بدن است که در این صورت باید به بیماری هموکروماتوز شک کرد.

البته نشانه‌های دیگری هم وجود دارد که تخصصی‌تر هستند و از حوصله این مقاله هم خارج است. اما مسئله‌ای که سعی داریم آن را بیان کنیم این است که پوست می‌تواند بیماری‌های داخل بدن را لو بدهد و آن‌ها را مشخص کند. پزشک بعد از دیدن این علائم و احتمالا چند آزمایش و بررسی می‌تواند نوع بیماری را تشخیص دهد.

بهتر است بدانید که کبد بزرگ‌ترین عضو بدن است و کار آن هم سم زدایی بدن و خارج کردن سموم از آن است.

بیماری های کبدی بسیار متفاوتند ولی هپاتیت، سیروز کبدی، کبد چرب و انسداد مجاری صفراوی از معروف‌ترین آن‌ها است.

اگر محصولات حاصل از فعالیت‌های کبدی نتوانند از بدن خارج شوند، در پوست جمع شده و علائم مشخصصی مانند زردی را ایجاد می‌کنند. زردی و خارش پوست دو تا از مهم‌ترین نشانه‌‌های بیماری‌های کبدی است. اگر پزشک به وسیله این علائم به بیماری های کبدی شما شک کند، برای‌تان سونوگرافی، سی تی اسکن و ام آر آی یا اسکن کبد تجویز می‌کند یا به کمک لاپاروسکوپی داخل کبد شما را بررسی می‌کند.

چرا بیماری های کبدی باعث زردی و خارش پوست می‌شوند؟

زردی پوست زمانی اتفاق مییفتد که کبد نتواند به اندازه کافی بیلی‌روبین دفع کند. خارش پوست اصلی‌ترین نشانه بیماری‌های کبدی در پوست است که به دلیل رسوب محصولات صفراوی در پوست بروز می‌کند. در بیماران کبدی معمولا یک انسداد در مجاری صفراوی وجو د دارد که به خاطر این انسداد مواد و ترشحات کبد نمی‌توانند دفع شوند. این مواد اخل کیسه صفرا و مجاری صفراوی جمع شده و به داخل خون می‌ریزند. در نهایت علائم این بیماری ها را به شکل زردی و یرقان روی پوست می‌بینید.

خارش پوست در بیماری‌های مزمن کبدی یک نشانه و علامت است که خودش را روی پوست فرد نشان می‌دهد. از طرفی بیماری مزمن کبدی که سیروز کبدی نام دارد، علامتش روی پوست به صورت زردی و یرقان مشخص می‌شود.

یکی دیگر از علائم بیماری کبدی روی پوست لکه های قهوه‌ای رنگ است. گاهی هم افراد لکه های بارداری را به بیماری کبدی ربط می‌دهند که ارتباطی به این موضوع ندارد. همچنین لکه‌های قهوه‌ای رنگ کک و مک هم ربطی به کبد ندارد. همچنین این گفته که بیماری کبدی می‌تواند باعث ریزش مو یا تغییراتی در موهای فرد شود، درست نیست. بیماری کبدی تاثیری روی موهای شما ندارد.

چند نسخه طب سنتی از بوعلی سینا برای درمان بیماری‌های کبدی

نسخه اول: یک خیار بزرگ را پوست گرفته و مغز آن را در مخلوط‌ کن بریزید. یک تا دو هویج هم به آن اضافه کنید. در نهایت هم کمی جعفری را داخل مخلوط‌ کن ریخته و آن را روشن کنید. بعد از آن کمی آب لیموترش تازه هم اضافه کنید. این معجون را یک روز در میان و به صورت ناشتا میل کنید. بعد از مدتی متوجه خواهید شد که پوست‌تان نسبت به گذشته شفاف‌تر و شاداب‌تر است.

نسخه دوم: اگر پوست‌تان خشک و زبر شده است و طراوت خودش را از دست داده است، با این معجون طبیعی می‌توانید شادابی و طراوت را به پوست‌تان برگردانید. برای ساخت آن هم کافی است ۱۰ عدد بادام خام شیرین را به همراه آب و عسل در میکسر ریخته و ۵ تا ۷ قطره آب لیموترش تازه هم به آن اضافه کنید. این ترکیب را هم ماننند ترکیب اول بهتر است یک روز در میان میل کنید. همچنین می‌توانید یک روز معجون خیار و هویج و یک روز هم معجون شیره بادام را بخورید. بعد از مدتی خودتان متوجه تغییراتی که در پوست‌تان ایچاد شده است، خواهید شد.

نسخه سوم: ۷ تا ۸ عدد زغال اخته بدون هسته را در دهان گذاشته و خوب بجوید. بعد از قورت دادن آن‌ها بلافاصله یک لیوان آب هندوانه بنوشید. این دستورالعمل کمک می کند تا پوست نرم و شفاف تری داشته باشید. بهتر است این کار را عصرها انجام دهید.

روش موضعی: ماءالشعیر را در یک لیوان ریخته و ۲ قاشق غذاخوری الکل طبی هم به آن اضافه کنید. اگر قرص جوشان ویتامین سی دارید، آن را هم داخل معجون بریزید و در غیر این صورت چند قطره آب لیموترش اضافه کنید. این معجون دست‌ساز را روی پوست‌تان ماساژ دهید. بعد از گذشت چند دقیقه پوست را با آب بشویید. این روش کمک می‌کند تا پوست‌تان به لطافت پوست یک بچه باشد. همچنین باعث می‌شود پوست از نظر ویتامین‌های مورد نیاز هم تغذیه شود. البته به خاطر وجود الکل باید مراقب باشید که به داخل چشم‌هیاتان نفوذ نکند.